Неге осы үйленген/тұрмысқа шыққандар өздерінің бақытты отбасылық өмірлерін тыныш сүріп жүре бере алмайды? Автоматты түрде жалғыз жүргендерді түртпектейтіндері менде ғана ма? Үлкендер мен туысқандарға үйрендік. Жастарға не жоқ? Вроде көзі ашық, оқыған, есі дұрыс, кезінде от пен суды бірге кешкендері бар, отбасылы болып алғаннан кейін миды жей бастайды. Неге? Қатты айтасың, жәй айтасың, біртіндеп алыстап, араласудан қаша бастайсың. Сосын ренжиді олар. Бірақ өзімнен емес пе екен деп ойланбайды…