یه وقتایی‌ جلو پامون رو درست نگاه نمی‌کنیم، زمین می‌خوریم، زانومون زخمی می‌شه، و چشامون اشکی ... حواسمون نیست، راه رو اشتباه داریم می‌ریم، گم می‌شیم، بغض میاد تو گلومون و چشامون آتیش می‌گیره .. آدمای زندگیمون رو اشتباه انتخاب می‌کنیم.. هی رو بدی کردناشون چشم می‌بندیم تا اینکه چشم باز می‌کنیم و می‌بينيم درست روزایی که الان باید باشن، نیستن ... حسرت نبودنشون اشک می‌شه و شُره می‌کنه از چشامون ... می‌دونی چی می‌خوام بگم؟! می‌خوام بگم بعضی وقتا، اشک تاوانیه که چشما باید بابتِ درست ندیدن بدن ...!