Znowu się zamknęłam w sobie i ledwo wychylam czubek nosa znad seriali i pracy. Kiedyś pragnęłam towarzystwa może czasem chorobliwie, ale przynajmniej potrafiłam wyjść z domu. Naprawdę nie wiem co się ze mną stało przez ostatnie kilka lat. Ciężko mi nawet pisać ze znajomymi online. Winiłabym depresję gdyby nie to, że choruję prawdopodobnie większość życia. Tak tylko głośno myślę, łatwiej mi tu, bo nie mam wielu obserwujących. A musiałam się tych myśli pozbyć.