Drugą opcją było pobiec do Tarasów, znaleźć coś odpowiedniego na sesję i kupić. Nie było na to ani czasu, ani budżetu. Pani przyniosła z zaplecza swoje ciuszki (świeżo wyprane i wyprasowane!). Sesja była udana, a ja jestem niezmiernie wdzięczna, że spotykam na swojej drodze tak dobrych ludzi! Ta przemiła Pani wcale nie musiała mi pomagać, bo przecież co ją obchodzi moja skleroza! Uznałam, że taką historią warto się podzielić. Od tak po prostu. P.S. Oddałam ciuszki razem z Merci 😊