Ik fluister vanuit Odette haar kamer of Piet haar flesje even kan bijvullen. Semi - donker. Even vergeten dat ik het pak al open had geknipt, want dat is wat handiger. Pieter ging uit van een dop. *gevloekinalletalen* Het leven is toch een avontuur met mij hé, grapte ik poeslief terwijl ik even later terug bij hem in bed kroop. Piet lachtte niet. ☠️