Κάτι τελευταίο. Έχουμε κάνει υπερβολικά πολύ normalise ότι η αγάπη πονάει, θέλει υπερθυσιες και συνεχή συγχώρεση. Ότι είναι πολύ δυνατή αγάπη αν έχει πολλά και έντονα πισωγυρισματα και καβγάδες. Δε ξέρω για σας αλλά εμένα αυτό το mindset με τρομάζει και μου μοιάζει αυτοκαταστροφικό. Το talk τύπου "μου έκανε τόσα πράγματα αλλά εγώ έμεινα και θα τον αγαπάω για πάντα" και το applaud από τον περίγυρο είναι τόσο άρρωστο. Προσωπικά οι άνθρωποι που με αγάπησαν δεν άντεχαν να με πληγώνουν επανηλλειμενα