Мамам тым аңғал ма, алаңғасар ма, әйтеуір жылдар бойы сол жаман әдеттерінен арыла алмады. Тым ұмытшақтығы тағы бар. Қонаққа барса, міндетті түрде бір затын ұмытып кетеді. Келесі жолы барғанда соны салып алып, басқа бір нәрсесін тастап кетеді. Бірде әкем әбден осынысынан мезі болып: - Енді төркініңде бірдеңе ұмытсаң, 1 жыл апармаймын - деп қорқытыпты. Сол жолы ештеңесін ұмытпаған, қайта-қайта тексеріп, бәрін салып алыпты. Ауылдан ұзап шыға бергенде: -Балам қайда?- деп апалаң-топалаң👇🏻