Αν έβγαινε ένας μουσικός δίσκος που δε θα ήταν λαϊκός, δε θα ήταν τραπ, ραπ ή σκληρή ροκ / μέταλ, θα είχε καταβολές σε «έντεχνο» (μπλιαχ ορολογία, αλλά τεσπα), κλασική ροκ και μπαλάντα, θα είχε στίχο που θα προσπαθούσε να θυμίσει ποίηση, περισσότερα ακουστικά όργανα απ´ ότι προγραμματισμένα στον υπολογιστή και η υπεραξία του θα γινόταν αντιληπτή μόνο όταν τον άκουγες ολόκληρο… πώς πιστεύετε ότι θα πήγαινε; Και με ποιον τρόπο θα θέλαμε να τον στηρίξουμε;