Wstyd to wzbudzać w kimś poczucie wstydu za to jak wygląda. Najczęściej Ci co to robią mają niesamowicie duże kompleksy na swoim punkcie i w taki sposób je maskują. Przerzucają swoje lęki na kogoś innego.

Zabrzmi to strasznie. Ale wielopokoleniowo uczą nas wstydu w kościele. Od małego się klepie że wszystko to grzech. A potem wstyd.

Zwłaszcza dziewczynki mają go wpajane. Chłopaki tego nie mają. Mam wrażenie że to sposób na trzymanie dziewczyn i potem kobiet.

Ten temat doskonale jest opisany w książce "Obsesja piękna", mega polecam!

Na szczęście nie wszystkie mamy są takie.Nie namawiam do buntu ale słuchaj siebie .🙂

Oczekując swojego jedynego dziecka przyrzekłam sobie że nigdy nie usłyszy ode mnie stwierdzenia "wstydź sie". I dotrzymałam słowa.Te słowa niszczą na całe życie. Można powiedzieć dziecku że coś zrobiło źle, że nie tak się zachowało ale nie że ma się wstydzić.

Powtarzamy to, co mówili starzy - czasem inaczej. Matce mówiono "wstydź się!", ona pyta "nie wstydzisz się?", Ty powiesz "nie masz się czego wstydzić" w sytuacji, gdy nikt nie zapyta o to... I znaczenie jest to samo.

Moim niefachowym zdaniem wstyd to pokłosie narodowych traum: wojny, okupacji, potem stalinizmu. Wszystkie te okoliczności wymagały, żeby niczym się nie wyróżniać, zniknąć w tłumie - tylko to mogło pomóc w przetrwaniu. Wpajano to dzieciom wszelkimi dostępnymi sposobami, także przemocą, także emocjonalną (bo zawstydzanie nią właśnie jest), gdyż chodziło o życie. Babcie i dziadkowie zaprogramowali tak naszych rodziców, a potem oni próbowali zaprogramować tak nas. Na szczęście my się nie dajemy.