درعجبم از تنهایی خویش وامانده ام از حیرانی خویش نیمم زفرشته نیم دگرم شیطان این چه معجون است. خداوند سبحان می گریزم من هرلحظه از ایشان نه فرشته دوست دارم البته که نه شیطان بین دعوای ،۰ شیطانی و سبحانی من بیچاره شده ام زندانی نه مرا باک از جهنم ظلمانی نه امیدی است به بهشت نورانی نه تمنای وصال حور و پری نه شکوه و‌جلال کاخ سلطانی ای کرده مرا اسیر در حیات حیوانی جرم من چیست جانا تو هم نمیدانی به کجا برم شکایت به که گویم این حکایت چه غریب و بی کسم من در میان این جماعت. م ع