Ten uroczy cytat pochodzi z rozdziału, w którym Królik, Puchatek i Prosiaczek postanawiają porzucić Tygryska, żeby zgubiwszy się posmutniał i mniej wkurzał wszystkich swoim brylantem, ale sami gubią się we mgle. Królik to w ogóle niezły zwyrol w tych książkach