Het is niet in het algemene dat de roze bloemen verduisteren naar rood. Dat de tijd kleur geeft en diepgang ontstaat. toch elke keer als je me oppakt voel ik me net als je kwast: nu, recht , perfect met de bocht mee , still.. bevonderend..rustig..soms helemaal niks. Todat er plotseling geklopt wordt op de deur. Lawaai,herrie de niet zekere gedachte tussen het doen, en laten waar het op staat Het Laat me in twijfel maar ik kies er nu voor om te staan.