En met mijn (gescheiden) ouders praat ik er nauwelijks over en als mensen vragen hoe het gaat zeg ik meestal “naar omstandigheden prima” terwijl ik snel op mijn tenen getrapt ben, me veel sneller zowel geëmotioneerd als geïrriteerd voel en eigenlijk het geen plek kan geven. Zit een beetje vast.

Wat verdrietig 😢 geef je emoties ook de ruimte en laat ze gaan, hoe lastig ook, misschien kan je ze delen met een goede vriend of vriendin? Het is een loodzwaar traject. Je oma vind het ongetwijfeld heel fijn dat je haar zo vaak komt bezoeken, die momenten zijn dierbaar en kostbaar voor haar en jou, ondanks dat je afscheid aan het nemen bent. Ik doorliep dit traject met mijn vader, in april is hij gestorven, ik ben zo dankbaar voor de vele bezoekjes en fijne gesprekjes die zijn geweest.

Blijf gaan en onthou dat je er later blij om bent dat je gegaan bent. Sterkte 😘

😘😘 heel veel sterkte. Laat je tranen gaan. Dat is beter voor je. Ik kon het niet, toen mijn moeder overleed en zelfs nu ik zelf ziek ben, gaat dat ook bijna niet. Heel frustrerend, dus gewoon huilen😘

Er gewoon zijn en het zo prettig mogelijk maken. Waterijsje meebrengen, iets om haar lekker mee in te smeren zodat ze liefdevol aangeraakt wordt. Leuke alledaagse kleine dingen vertellen. Er zijn. Naast haar zitten lezen, voorlezen misschien.