چرا نداشتنت انقدر شیرین است؟ چرا غمت انقدر تازه است؟ از من چه میخواهی؟ چرا از یادم نمیروی؟ برو، مرا با یاد خوشت تنها بگذار. مرا با لبخند زندگی بخشت، الماس چشمانت، حریر گیسوانت، لاله لب هایت، آواز صدایت و نسیم پاک نفسهایت تنها بگذار. پ.میم