بر لبم بگذاشت لب یعنی خموش، طعم بوسه از سرم برد عقل و هوش، در سرم جز عشق او سودا نبود، بحر او کس در این دل جا نبود، دیده جز بروی او بینا نبود، همچون عشق من هیچ گل زیبا نبود، خوبی او شهره آفاق بود، در نجابت در نکوهی آفاق بود،