زندگی را زیاد جدی نگیر دوست من ، کسی زنده ازش بیرون نمیاد .پس تا هستی زنده گی را به زیبایی زندگی کن و به انتها فکر نکن زندگی مسیرش زیباست نه مقصدش.

از موقعی که کلام اختراع شد و انسان اندیشیدن را آموخت یکی از دغدغه هایش این بود، از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود،؟ بوده هنوز جواب قانع کننده ای انسان دست نیافته، و هر کس برای خویش معنا سازی کرده که این دوره زیست را چرا و چگونه بگذراند خلق معنا انسان را از دیگر موجودات متمایز می‌کند،

زندگی لحظات زود گذر از مراحل مختلف است کوچیک هستیم دست راست و چپ مون را نمی شناسیم نوجونی، جوونی، بزرگسالی و پیری از راه می رسند ولی، عمدتا برای همه ما در این مسیر فرصت های کوچک لذت بردن از داشته های کوچک اما با ارزش میسر می شود

خداوند انسان را آفرید به او‌حق انتخاب داد راه صواب وناصواب را برای او روشن کرد و این دنیای فانی زود گذر را برای آزمودن او قرار داد آزمایشی که نسخه آن در دست خود انسان است که چگونه این مدت را زندگی کند صاف و بی غل وغش وپاک یا زندگی پیچیده در تزویر نادرستی ودر راه ناصواب واین خود ما هستیم ریل گذاری میکنیم چگونه از این آزمایش وآزمایشگاه بیرون بریم و به دنیای واقعی وسرای آخرت برسیم پس از مردن نترسید

چرا که ترسی ندارد این مرگ دروازه حضور در سرای جاودانه و همیشگیست ولذا آنهایی که در دنیای فانی راه درست راطی کردند باید از مرگ استقبال کنند یک بچه وقتی دنیا می‌آید لخت و ناتوان در حال گریه است این گریه نوزاد برای چیست برای این است مدت نه ماه در شکم مادر زندگی کرده و تمام خورد خوراک و نیازهایش بر طرف شده وقتی به یه دنیای ناشناخته پا میگذارد و هیچ درک از آن ندارد و جای گرم و نرم شکم مادر را از دست داده گریه میکند و التماس میکند

وکمکم در دنیای جدید بزرگ میشود لذائذ آن را میبیند خود را محقق میداند و برای داشتن رفاه بیشتر تلاش میکند ومیجنگد ودر این ایام زندگی دنیوی کلی مال و منال جمع میکند تا به دوران کهولت ورفتن از این دنیا می‌رسد دل کندن آسان نیست چرا که او چقدر زحمت کشیده و باید حاصل دسترنج خود را باقی بگذارد و برود جائی دیگر که باز هم هیچ شناختی از آن ندارد ولذا همانطور که آمده یعنی لخت و ناتوان وگریکنان باید برود پس آنکه سالم و درست زندگی دنیوی را گذرانده بکی از رفتن و خروج از آزمایشگاه را ندارد

وباخیالی آسوده بسوی سرای آخرت و جاودانگی میرود که خدا به او وعده داده اما کسانیکه در این انتخاب راه ناصواب را انتخاب کردند از زندگی جاودانه پس از مرگ بیم و هراس دارند که این رویه هم غلط است نباید بترسند چون خداوند فرموده ای انسان من تو را هزاران بار از مادری که فرزند خود را دوست دارد بیشتر دوست دارم الرحمن الرحیم هستم توبه پذیر و بخشنده پس نتیجه تمام اعمال ما در این آزمایشگاه سنجیده میشود اعمال خوبی که انجام دادیم گناهان ما را پاک ولی اثر میکند تا هستیم قدر خود رابدانیم

من فکر میکنم اگر هم نمیدونستی که مرگ پایان حیاتی باز زندگی میکردی .

بسیاری از دانشمندان بر این باورند که ما مرگ و زندگی را زمان تولد تجربه کردیم با این توضیح که مرگ زمان خروج از دنیای رحم مادر و تولد زمان ورود به این دنیاست و اصرار بر این دارند که این تجربه فقط همین یکبار نیست و تکرار می‌شود

باید از هر لحظه زندگی لذت برد استفاده کرد