ਮਲ਼ ਮਲ਼ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡੇ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਬੰਦਾ ਆਪਣੇ ਕੈੜੇ ਹਥਾਂ ਨਾਲ ਛੰਡਦਾ ਏ ਓਦੋਂ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਅਸਲ ਚੱਸ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਰੰਨ ਨੂੰ ਵੀ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕੋਈ ਐਸਾ ਝੋਟਾ ਨਾ ਟੱਕਰੇ ਜਿਹੜਾ ਉਹਦੀ ਆਕੜ ਤੇ ਹਿੰਡ ਭੰਨ ਕੇ ਉਸ ਤੋਂ ਕੁਝ ਵੀ ਕਰਵਾ ਨਾ ਲਵੇ ਓਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਮੜਕ ਨਾਲ ਤੇ ਰਹਿੰਦੀ ਆ ਪਰ ਅੰਦਰੋਂ ਤੜਫੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਲੁੱਚਾ ਬੰਦਾ ਰੰਨ ਨੂੰ ਚੂਪਿਆਂ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਘੋੜੀ ਬਣਾਉਣ ਤੱਕ ਉਸ ਨਾਲ ਨੰਗੇ ਨਹਾਉਣ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਰਸੋਈ ਚ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਨੂੰ ਚੋਦਨ ਤੱਕ ਉਸ ਦੀਆਂ ਆਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿਸਕੀਆਂ ਨੂੰ ਚੀਕਾਂ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਭੋਸੜਾ ਬਣਾਉਣ ਤੱਕ ਉਸ ਦੀ ਜਵਾਨੀ ਨੂੰ ਏਦਾਂ ਰੰਗ ਭਾਗ ਲਾਉਣ ਤੱਕ ਜਿਹੜਾ ਜਾਂਦਾ ਉਹ ਹੀ ਜਿਉਂ ਕੇ ਜਾਂਦਾ ਏ ਨਹੀਂ ਤੇ ਫਿਰ ਬੰਦੇ ਦਾ ਨਲਕਾ ਜਾਂ ਤਾਂ ਮੂਤਣ ਲਈ ਕੰਮ ਆਉਂਦਾ ਜਾਂ ਫਿਰ ਸਿਰਫ ਬੱਚੇ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਚ ਆਹੀ ਕੰਮ ਬੱਸ ਜਨਾਨੀ ਪੱਲੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਏ! ਹੁਣ ਫੈਸਲਾ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਹੁੰਦਾ! ਕੀ ਕਿੱਦਾਂ ਜਿਉਣਾ!