به روی تمام نیمکت های شهر نوشتم "عجیب بویِ تورا میدهد شهریور" تا تمامِ عابرانِ خسته روی آن بنشینند و هوایت را بو بکشند. خیالی نیست بگذار هوایی شوند بگذار دنبالت بگردند نمیدانند که این هوا از تبِ عشقِ مردادی رها شده که پایانش پاییزی سرد و تلخ در انتظارش است...