در جامعه‌ی ديكتاتوری هيچ عملی راه به جايی نمیبرد و راه را براي آزادی نمی گشايد زيرا ديكتاتورها هرگز خواسته‌های مشروع مردم را تاب نمی‌آورند و آنها را با خشونت هر چه تمام سركوب می‌كنند.  در جامعهٔ دیکتاتوری مدام بین انتخاب بین درست و غلط تردید است. از یک سو با عملی که می‌داند درست است جان خود را به خطر می‌اندازد و از سوی دیگر با سکوت در برابر استبداد آرمانهایش را می‌بازد.بنابراین چه بایدکرد؟ بهتر است فریاد برآوریم و مرگ خود را جلو بیندازیم یا سکوت کنیم و جان دادن تدریجی خود را طولانی سازیم؟