Jest masa ludzi, którzy nie są zainteresowani zakupem własnego domu/mieszkania. Jest też ogrom ludzi, którzy nawet mieszkając z rodzicami, żyją od wypłaty do wypłaty

Mieszkałam ponad rok sama, potem pół roku z chłopakiem. Odkładać cos tam się dało, ale napewno nie tyle, ile chcieliśmy, a i tak mieliśmy dobre warunki cenowe za mieszkanie. Teraz mieszkamy chwilowo u jego rodziców i odkładamy 4k miesięcznie, żeby jak najszybciej uzbierać wklad i się ulotnić. Komfort mieszkania mniejszy niż tylko we dwójkę, ale stwierdziliśmy, że się przemęczymy te 2 lata, żeby potem iść na swoje.

a mając np. toksycznych rodziców, którzy kontrolują i się wyżywają. Plus brak jakiejkolwiek prywatności? Po stokroć lepiej już wynajmować i mieć spokój.

🙈

gdybym jako 21-latka nie wyprowadziła się z domu rodzinnego, to jako 22-latka chyba bym skoczyła z okna. a akurat na piątym piętrze mieszkałyśmy.

Rodzice też potrafią być toksyczni. Rodzice mogą nie chcieć mieszkać z doroslymi dziećmi. Tak na szybko dwa powody... a na pewno jest ich dużo więcej.

Bo to jest taka mentalność w Polsce. Ktoś kiedyś stwierdził, że to jest tzw samodzielność. Albo, że mieszkanie z rodzicami to wstyd. Tylko, że nikt nie spojrzy z drugiej strony. Branie kredytu i spłacanie go przez kilkanaście lub kilkadziesiąt lat nie ma sensu. Jak możesz poczuć radość z życia, gdy jesteś na finansowej smyczy?.. oczywiście znajomym można zaimponować samodzielnością.. 😅 .. inna sprawa wynajem, oczywiście można tak żyć z miesiąca na miesiąc ale bez poczucia stabilności.