محبس خویشتن منم ، از این حصار خسته ام من همه تن انا الحقم ،‌ کجاست دار ، خسته ام در همه جای این زمین ، همنفسم کسی نبود زمین دیار غربت است ،‌ از این دیار خسته ام به گرد خویش گشته ام ، سوار این چرخ و فلک بس است تکرار ملال ،‌ ز روزگار خسته ام دلم نمی تپد چرا ، به شوق این همه صدا من از عذاب کوه بغض ، به کوله بار خسته ام همیشه من دویده ام ، به سوی مسلخ غبار از آنکه گم نمی شوم در این غبار ، خسته ام قمار بی برنده ایست ، بازی تلخ زندگی چه برده و چه باخته ،‌ از این قمار خسته ام