از نبودنت میترسیدم از همون روز اول ، از اینکه در خونه باز شه و نیای استقبالم، از اینکه نیای و پیشم نخوابی ، خودمو قانع میکردم ک واسم مهم نیست نبودت ولی خب اشتباه میکردم از وقتی نیستی حس میکنم دوباره افسردگیم برگشته شاید چون کمکم کرده بودی بهتر شم و امیدوار شم به این زندگی‌کوفتی ولی حالا ، حالا فقط امیدوارم خوابتو ببینم که خوبی ولی انقدر بی خوابی میکشم و سرزنش میکنم خودمو ک این حس گناه حتی بهم حق خیالتو تصور کردن نمیده.