شعرفیدان جوانی راه دلبر داده ام من چه بی برگی چه بی برمانده ام من چه باید من چه شاید او فراقی دلی را غم چه زیبا بوده ما را زخم گیسوی اوآواره ام من گریزانم زِمِی هرباده ام من مرا یاری نه اوراهم عصایی نه بارانی نه دریا بوده ما را (غریب)