تنهادليل که چراما درلحظه حال شاد نیستیم اینست که فقط به آنچه نداریم فکر میکنیم این عادت اندیشیدن به غم وکمبودها در نتیجه روش تربیتی نادرست می باشدبه ماآموزش داده شده که فقط زمانی میتوانیم شاد باشيم که زندگی آنگونه که میخواهیم پیش برود،در نتيجه اگر زندگی مطابق میلمان نباشد افکار درست و شادی خود را رها میکنیم و به غم و اندوه متوسل میشویم و گاها به این نتیجه می رسیم که اندوه حالت طبیعی بشر است امااین غلط هست این حالت در اثر نا اگاهی رخ میدهد.
(پس برای شاد بودن خود پیش شرط نزارید در لحظه زندگی کنید)