سکوت اگر سزای دست‌های تلخ نیست، چراغ راه من اگر نور خلق نیست، چگونه تن به تن سپارم و ره به بوی مست؟ چگونه دشنه برگیرم از زخم‌های سرد؟! مگر نخوانده‌ای که بابا آب می‌داد و نان؟! مگر ندیده‌ای که هامون آب رفت و ارومیه در بهت وطن، چشم به راه، خشکید؟! اگر دری به دل ، دل به فریاد رهایی روا نیست، وگر سری به تن، تنی در وطن رها نیست، خاموشی گیسوان به زیر خاک سیاه چه سود؟! یا که رقص عریان به میدان، چه سود؟! بیا و دست در دستم گذار، صدای غمبار حنجرم ، نای پاهای من باش ادامه در کامنت...