Nie zrozumcie mnie źle to jest ten model wychowywania dzieci z lat 80/90. Rodzice często nie mieli odwagi do próbowania nowych rzeczy bądź zasobności. Kiedyś ludzie jako społeczeństwo bardziej żyli społecznie na zasadzie co powie ciocia Basia czy Asia. Później te nawyki wychowania wprowadzali u swoich dzieci jest w tym dużo szkodliwości. Bo dzieci z niską samoocena będą czuły się do niczego na zasadzie nie mam żadnego talentu artystycznego/muzycznego itp i nawet nie będą próbować.

Znam temat. "po co ci to?" "znudzi ci się zaraz", "jak ci się nudzi to ci znajdę zajęcie". Trochę nowych rzeczy mimo wszystko udało się spróbować. Komentowanie się skończyło, gdy nie mówiąc nic wysłałam dokumenty o dofinansowanie do kursu języka migowego który był moim marzeniem. Dokumenty wysłałam, dostałam dofinansowanie i tylko poinformowałam że zaczynam wtedy i wtedy. Kilka razy jeszcze coś próbowała, ale już bardzo ucinałam temat. Teraz już tylko się zachwyca moimi udziergami 🤷

Jej to powiedz

Wez masakra. To + 1) tylko siedzisz w domu, wyjdz do ludzi! 2) chcesz jechac spotkac sie z jakimis znajomymi? A po co ci to, siedz w domu XD To tak wkurwia, ze szok. Albo ojciec - nie naucze cie robic tego, tamtego czy siamtego bo i tak nie bedziesz potrafic. Tymczasem starszy brat mnie bardzo szybko nauczyl tego co ojciec myslal, ze nigdy nie naucze sie

Rozumiem, że to boli. Moja mama też nigdy mnie nie wspierała. Jak powiedziałam, że chce iść na studia to mnie wyśmiała i usłyszałam „przecież i tak sie nie dostaniesz”. Dziś mam magistra i kształcę się dalej:) Rób dalej swoje, bez patrzenia na innych, nawet jesli najbliższe Ci osoby próbują Cię zniechęcić. Pokaż im, że potrafisz :)

To toksyczne zachowanie z jej strony i zapewne na każdy twój pomysł tak reaguje. Ja bym się odciął od takiej osoby co wiecznie tylko krytykuje