‏ابدیت، معنای زمینی‌تر هم دارد. بدن آدمی می‌پوسد و تجزیه می‌شود. این ذراتِ پوسیده به صورتِ گل و گیاه از خاک می‌رویند یا به صورت حشرات و حیوانات زندگی از سر می‌گیرند. ابدیت، به این معنا قشنگ‌تر از آن ابدیتی است که ادیانِ آسمانی، برای رسیدن به آن آدم کشته‌اند.