Dzisiejszy żalpost roku: Od tygodni marzyłam o buldaku carbonara, w końcu dorwałam go po wielkich poszukiwaniach w różnych sklepach. Już wyobrażałam sobie jak go zajadam ale nagle z kranu usłyszałam jedynie dźwięk jakby z kogoś uszło życie. Okazało się, że przez najbliższą godzinę będą mi coś grzebać w piwnicy i właśnie wyłączyli wodę. Minuta różnicy i byłabym teraz mistrzem carbonary, a tak? Siedzę z pustym garnkiem, pustym brzuchem i niespełnionymi pragnieniami.