Оқушы кезімде анам күнде ауырып отыратын.Мектепте жүрсем де, ойнауға шықсам да бір ойым үйде болатын. Іштей қорқып жүретінмін.Өліп қалса, бауырларым әлі құрттай, өгей шеше бізге күн бермейді ғой. Ылғи еркек бала тамаққа тоймаса,ас бермейді ғой деп қайғыратынмын. Бір күні түсімде анам қайтыс болыпты, жылап жатып,оянып кеттім.Барып:апау? -ау -тірісің бе? -иә,иә тірімін жаным... -өлмеші,апау -өлмеймін құлыным,жата қой Қорқынышым сейіліп,ұйықтап кеттім. Аналарымыз 100 жасасын ❤️