هشیوار دیوانه خواند ورا همان خویش بیگانه داند ورا از اویی به هر دو سرای ارجمند گسسته خرد پای دارد به بند خرد چشم جان است چون بنگری تو بی‌چشم شادان جهان نسپری نخست آفرینش خرد را شناس نگهبان جان است و آن سه پاس سه پاس تو چشم است و گوش و زبان کز این سه رسد نیک و بد بی‌گمان خرد را و جان را که یارد ستود و گر من ستایم که یارد شنود حکیما چو کس نیست گفتن چه سود از این پس بگو کآفرینش چه بود پارت دوم # ستایش خرد #