‌ الان دقیقا توی اون نقطه از زندگی ایستادم که کافکا میگه : "از زندگی با مردم، از حرف زدن، عاجزم! کاملا در خود فرو رفته‌ام، به خودم فکر میکنم چیزی ندارم به کسی بگویم، هرگز؛ به هیچ‌کس" .