No ale stanęło na takiej bidzie. Zarobaczonej, z kocim katarem i stanami lękowymi. I jakoś tak do mnie dotarło, że praca z tym małym futrzakiem stawia mnie "tu i teraz". Wymuszanie w siebie regularnej zabawy, pracy z przysmakami, a później jego pchanie się na kolana i mruczenie. Cieszę się też, że nie pozwala mi siedzieć na telefonie przez cały wieczór.

Wygląda na to, że spotkała mnie bardzo podobna sytuacja, walczę z depresją i RZS, mąż znalazł tą sierotę w maju chorą tak, że ważyla kilogram w wieku 6 miesięcy i tylko jej brzuch wielki wystawał. 8k na weterynarzy i 4 miesiące później ma 2 kilo więcej i grubą dupcie teraz 😊 Już wiadomo, że ma jakiegoś autoimiuna ale będzie żyć a mnie chyba życie uratowała 🥰

Jesli dasz kotku miłość, on odwdzięczy się po wielokrotność tym samym. Mam piesia, chichuachua. Przyjechał do nas jak miał 3 miesiące. Wyjmowałam go z transportera i zauważyłam, że płacze!! Miał dużą łzę na futerku pyszczka. Bał się nas 3 dni, siedział pod łóżkiem, zareagował na zmianę otoczenia biegunką i trzęsiawką. A potem… ☺️ było co raz lepiej! Zabrano go od mamy, nie prosił się do nas. Ludzie zdecydowali (my, hodowca), o jego losie.