با اینکه تنهاییمو دوسدارم و تنهایی حالم خوبه ولی بعضی وقتا یهویی ازینکه هیچ شخص نزدیک و صمیمی ای تو زندگیم نیس،یهو تنهاییِ آوار میشه روم،میدونم فردا صبح دوباره حالم خوب میشه ولی همین حسی ک گهگاهی بهم دست میده،واقعا سخته