یکی از اقوام که معلم است سال ۷۹ برای تدریس به مدارس ایرانی دوبی از طرف آموزش و پرورش فرستاده شد،تعریف میکرد بعد از یک سال که برای مسافرت به ایران آمده بود که تو دوبی درهای همه ی ماشین ها بازه و مردم درب ماشین ها شون رو قفل نمی کنند و حتی شیشه ی ماشین ها هم بعضا پایینه در حالی که اشیایی بر روی داشبورد ماشین قرار داره!حالا اینجا تو ایران،ما تو خیابون و پشت چراغ و توی ترافیک مجبوریم از ترس سرقت و دزدی،شیشه های ماشین ها مون رو بدیم بالا و درب ماشین ها مون رو هم از داخل قفل کنیم!