Χτυπάει η πόρτα μου κατά τη μία το μεσημέρι (μένω στον πρώτο), ανοίγω και βλέπω δύο παιδιά 17-18 χρονών. «Να τα πούμε;» «Πείτε τα ρε αλάνια, τους λέω, αλλά δεν είναι σωστό να μπουκάρουμε στα σπίτια χωρίς να πατήσουμε το κουδούνι της εξώπορτας». «Ψηλά έχεις; Ή τζάμπα θα τα πούμε,» η απάντηση. Εν τέλη δεν τα ‘πανε.