Jesteś jak nuta, co brzmienie niesie, melodią wpisaną w ciszy przestrzenie, jak dotyk dłoni po nocy ciemnej, co w dzień przemienia każde westchnienie. Jesteś jak wers, co rytm serca przeplata, stroną nieczytaną, czekającą w ukryciu, księgą, której rozdziały wciąż nieodkryte otwieram co wieczór w pełnym zachwycie. A gdy cię nie ma, otulam się myślą, jak płaszczem ciepłym w zimne wieczory, i znów pragnę każdej twojej opowieści, bo ty, jak książka, nigdy nie tracisz historii.