Od połowy lat 00 zaczęła się degradacja wokalna w dialogach w polskim kinie. Zniknęła teatralna maniera, spauperyzowało się akcentowanie (na ostatnią sylabę). Trwa to do dzisiaj.

Polskie kino ma wiele do zaoferowania, ale te naprawdę dobre filmy rzadko trafiają do dużych, komercyjnych sieci kinowych. To właśnie w mniejszych, kameralnych kinach czy podczas festiwali filmowych można znaleźć perełki – produkcje niezależne, ambitne, artystyczne, które nie mają budżetów na wielką promocję, ale za to nadrabiają treścią i jakością. Warto dać sobie czas, żeby poszukać tych mniej oczywistych tytułów, bo często właśnie tam kryją się najlepsze historie.Nic się nie stało,nie szukasz