باغ همسايه پر از همهمهٌ گيلاس است نگذارى كه كسى دست به آنان بزند شرط بستى بروى تا ته پيمانه چاى بنشينى نكند پاى به پيمان بزند فكر كن يك نفر از دور تو را مى پاييد عشق از راه بيايد به سرِ آن بزند بنشينى لب ايوان و بگويى با خود نكند دست به آن خاطره هامان بزند تن تو سخت بلرزد، كه اگر دل بكَنَد؟ لرزه هايى به تنت چون بم كرمان بزند دلهره خواب تو از سر بپراند همه شب فكر كن صبح شود يك نم باران بزند....