از وقتی یادم می‌آد پول نو، نوی نو خیلی کمیاب بود مادرم همیشه این پول‌های کمیاب جمع می‌کرد تا عید‌ها بهم عیدی بده. بعد‌ها وقتی بزرگ شدم هر وقت پول نویی دست کسی می‌دیدم ازش می‌گرفتم و توی روزنامه می‌گذاشتم تا با عرق دست از نو بودنش کم نشه برای مامان می‌آوردم تا توی پاکت‌های کادویی بزاره امروز یکی از همکار‌ها اینا رو داد با اشک چشم خیس شد از نویی در آمد دیگه بهم پول نو ندید دلیل اون همه وسواس ۱۶۲ روزه نیست... ۳۰ دی ۱۴۰۳