آن کس که شتاب دارد، عاشق نیست. تشنه‌ایست که معشوق را چشمه‌ی آب شیرین تصور کرده است! وقتی دوید و رسید و نوشید و ورم کرد، رها میکند و می‌رود... محبوب، چشمه‌ی آبِ شیرین نیست؛ هوای خنکِ دمِ صبح است. [نادر ابراهیمی]