ادامه مثل ترکیب بوی چوب نیم سوخته بود با عطر کریستین دیور. یاد پرسش آخر مجری برنامه ی چشم انداز اینترنشنال از مهمان برنامه ی دیشب افتادم که پرسید:"ممکنه در این شرایط بحرانی،یک نفر خودش رو تو ایران آتش بزنه و مردم بریزند بیرون؟"مهمان برنامه جواب منفی داد.شاید فضای یک کافه وسط تهران، نمونه مناسبی برای محک زدن وضعیت انفجاری نباشد اماگسترش قارچ گونه ی این کافه ها نشان از وضعیتی مشابه دارد. خلسه ای مبهم آمیخته با عصیان که در کسری از ثانیه می تواند تبدیل به خشمی توفنده شود.(مازیارمتین) روزنوشت ۳/۳