(سلیا ، همه‌اش تقصیر توست.سرانجام جسد متورم مرا در استخر پیدا میکنی.بدرود .امبرتو) او یادداشت در مشت و با گام‌های متزلزل بیرون دوید ، مرا دید ، شناور با چهره‌ای درون آب ، چون مگسی غول‌پیکر که در ژله غرق شده باشد. وقتی برای نجات من خود را به آب انداخت و به یاد آورد بلد نیست شنا کند ، از آب بیرون آمدم. محکوم شماره ۳۳۱۱۴۲۰.