از یک جایی به بعد همین میشه که فروغ فرخزاد میگه: "تازگی‌ها، در برابر بی مهری آدمَ‌ها هیچ نمی‌گویم ! سکوت و سکوت و سکوت ... انگار که لال شده باشم؛ شاید هم کور و کر ! دیگر نه انرژی توضیح دادن دارم و نه حتی حوصله‌اش را ..."