เสียงแหบมาก

โอเค

นั่งยิ้มและจากไปดันไปคิดถึงอยู่แต่เขา ไอ้เราไม่อยากจะเหงาเพราะความไปถึงเธอผ่านร้าย แล้วมันผ่านไปอย่างวนเวียนเห็นอยู่อย่างนั้น เมื่อไหร่จะส่งมาหา เธอช่างเหมือนเธอเป็นดอกกุหลาบ แต่เวลาเดินผ่านมันจะกันดอกไม้ เผลอแป๊บเดียวเธอก็ปล่อยมือจากเธอมายืนตัวสั่น เธอพอนึกออกไหม อะ

ห้าห้าห้า