Nie pytam się, gdzie kończy się droga, bo kroki same niosą, gdzieś, gdzie milknie słowo. Nie pytam się, czy wiatr zna swoje imię, bo przecież jego szept jest wszystkim, co trzeba. Nie pytam się, czemu gwiazdy gasną, bo ich blask zostaje w oczach dłużej niż noc. Nie pytam się, czy czas ma granice, bo wiem, że płynie, nieważne dokąd. Nie pytam się, bo odpowiedzi zawsze znajdę w ciszy.