Είμαι μετρό. Μπαίνει ζευγαράκι λίγο μανουριασμένο. Η κοπέλα κάθεται δίπλα μου θυμωμένη. Το παλικάρι απέναντι της προσπαθεί να της μιλήσει. Σηκώνομαι. Σηκώνεται κι αυτός για να κάτσει δίπλα της. Στα λίγα δευτερόλεπτα που μείναμε όρθιοι κι οι 2 τον κοιτάω, του κλείνω το μάτι και κάθομαι στη θέση του. Χαμογελάει, μου γνέφει ευχαριστώ και την παίρνει αγκαλιά. Η κοπέλα κοίταγε αλλού και δεν πήρε χαμπάρι πότε βρέθηκε αυτός δίπλα της κι εγω απέναντι. Τα βρήκανε. Το λες και αντρική αλληλεγγύη.