یه تیکه از کتاب سووشون هست که سیمین دانشور گفته: آدم‌ها به فَراموشی مُحتاج‌ترند تا به خاطره. آدم‌ها از خاطرات، خَنجر می‌سازند و با خنجرِ خاطره خط می‌اندازند روی همه‌چیزِ زندگی. زندگی خجالت می‌کشد که از ذِهن بیرون بیاید، بس‌ که تن‌ و بدن و سر و صورتش خط‌خطی خاطرات است. گاهی خاطره، خطرناک‌ترین چیزِ جهان است.