2025-01-13 17:44
Bugün metroda qarşımda daun sendromlu bir oğlan uşağı əyləşmişdi 7-8 yaşlarında, anası ilə. Başımı qaldırdımki mənə baxır başladım 32 dişimi göstərərək uzun uzun gülməyə, sonra oda mənə baxıb gülürdü. Bütün vaqon da bizə baxıb gülürdü, gülməyə niyə səbəb axtaraqki? Daha sonra gəlib yanımda əyləşdi, qoluma girdi, saçlarımı sığalladı uzun uzun badamı gözləri ilə mənə baxdı. Tam düşərkən də üstümə qaçıb sım sıx qucagladı, bağrına bastı. Bəlkə də uzun müddət sonra ilk dəfə yaxşı hiss etdim❤️