مشکل اینه که حتی اگر بفهمیم زمان درستش کیه،دلمون که باهامون نمیاد!عین یه بچه ی دو ساله ی لوس،میشینه روی زمین و لج میکنه که حاشا و کلا که نمیام!خودت برو...و و کجا می تونی بری بدون دلت؟بی زبون تنها میمونه،می ترسه...