هیچ وقت با کار کردن تو بخش کودکان کنار نیومدم و نمیام... مثل این روز ها که تو بخش های مختلف این بیمارستان در گردشم؛ مثل امروز که داروهای شیمی درمانی رو براشون وصل می‌کردم و به موهاشون که کم کم داره میریزه نگاه می‌کردم... به این فکر میکنم یعنی نمی‌شد که اینطور نشه؟! چرا؟! انگار اینجا زندگی روی بی رحم تری از خودش نشون میده :(